osób prawnych
Encyklopedia PWN
urzędowe stosunki między państwami ustanawiane wyłącznie na podstawie wzajemnej zgody, w celu realizacji funkcji konsularnych i utrzymywane za pośrednictwem specjalnych organów państw., zw. konsulatami lub urzędami konsularnymi, także przedstawicielstw dyplomatycznych (wydziałów i stanowisk konsularnych).
wynagrodzenie przez państwo — stronę konfliktu — szkód i strat powstałych w wyniku działań sprzecznych z prawem międzynar. i z pogwałceniem zwyczajów wojennych lub wskutek popełnionych zbrodni wojennych państwu poszkodowanemu lub jego obywatelom.
prawo uzewnętrzniony przejaw woli, wyrażający zamiar wywołania określonego skutku prawnego (ustanowienia, zmiany, zniesienia stosunku prawnego);
repatriacja
termin niejednoznaczny, w regulacjach prawnych i praktyce administracyjnej określany jako powrót na stałe do kraju ojczystego osób, które z różnych przyczyn, zwykle niezależnych od ich woli (głównie w wyniku zmian terytorialnych i regulacji granic państw w następstwie konfliktów zbrojnych, na skutek przymusowych przemieszczeń ludności, uchodźstwa przed prześladowaniami, emigracji z powodów ekonomicznych) znalazły się poza granicami swojego państwa i zamieszkały na terytorium innego państwa, tracąc zazwyczaj dotychczasowe obywatelstwo.
[łac. repatriatio ‘wracanie do ojczyzny’],
instytucja, z reguły osoba prawna, reprezentująca w obrocie prawnym państwo jako właściciela majątku państwowego z wyłączeniem tej jego części, która pozostaje we władaniu innych państwowych osób prawnych (przedsiębiorstw i banków państwowych).
